Marcin
Jaranowski
psychoterapeuta psychodynamiczny
dr hab. filozofii
Pacjent i terapeuta spotykają się ze sobą i budują więź spinającą emocje, doświadczenia i wspomnienia, których żaden z nich do końca nie przeczuwał, po pewnym czasie zaś się rozstają i można mieć nadzieję, że pacjent z tej relacji wychodzi zdrowszy, a terapeuta mądrzejszy. R. Summers, J. Barber
Jak rozpocząć
Pierwsze spotkanie nie jest jeszcze rozpoczęciem procesu terapeutycznego, ma charakter niezobowiązujących konsultacji i nie wiąże się z wymaganiem kontynuacji. Podczas tego spotkania pacjent dzieli się najważniejszymi problemami lub objawami, z powodu których szuka psychoterapeuty, a ja wyjaśniam ogólnie charakterystykę nurtu psychoterapii, w którym pracuję. Sprawdzamy wstępnie czy jedno odpowiada drugiemu, czy psychoterapeuta psychodynamiczny o moim profilu jest tu odpowiedni, i czy nie ma jakichś przeszkód w stworzeniu relacji terapeutycznej.
Jeśli nie ma przeciwskazań, na koniec pierwszego spotkania osoba zainteresowana decyduje czy chciałaby przejść fazę wywiadu. Jest to poprzedzająca terapię właściwą seria kilku spotkań, podczas której terapeuta zadaje szereg pytań, służących poznaniu osoby pacjenta. Efektem tych spotkań jest wstępna diagnoza psychodynamiczna, która m.in. daje lepszy ogląd źródeł problemów, ułatwia wyznaczenie obszarów do pracy. Dopiero po zaznajomieniu się z diagnozą i rozmowie na ten temat, pacjent podejmuje decyzję czy rozpocząć terapię właściwą.
Jeśli osoba zainteresowana podtrzymuje chęć współpracy, przez zasadniczą terapią przeprowadzamy jeszcze szczegółową rozmowę o całej organizacji procesu, obowiązkach obu stron, celach, ramowych zasadach, czyli omawiamy tzw. kontrakt terapeutyczny. Gdy wszystko jest w tej kwestii jasne i ustalone, zaczynamy terapię właściwą. Wtedy powstaje wzajemne zobowiązanie na dłuższy czas.
Dla wielu osób pierwsze przyjście do gabinetu psychoterapeuty jest wynikiem ważnej i często niełatwej decyzji, związanej z chęcią dokonania zmian w swoim życiu. Zrozumiałe są tutaj niepewność, niepokój, trudności w odnalezieniu się w niecodziennej sytuacji międzyosobowej. Zaletą powyższej formuły jest to, że daje ona pacjentowi trochę czasu, zanim rozpocznie psychoterapię zasadniczą, nie wymaga natychmiastowej decyzji podczas pierwszego spotkania.