Jestem psychoterapeutą psychodynamicznym, szkolącym się od trzech lat w szkole psychoterapii Krakowskiego Centrum Psychodynamicznego, a jednocześnie wykładowcą filozofii, pracującym na stanowisku profesora uczelnianego na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W swojej pracy w gabinecie stosuję metodę współczesnej psychoterapii psychodynamicznej, wykorzystując w jej ramach kompetencje filozoficzne jako dodatkowy zasób na drodze do pozytywnych zmian w psychice pacjenta (zob. zakładka metoda).
 
Co to znaczy, że ktoś jest terapeutą podczas szkolenia?
Szkoła psychoterapii przy KCP to 4-letnie specjalistyczne szkolenie, rekomendowane przez Polskie Towarzystwo Psychoterapii Psychodynamicznej. W niektórych szkołach psychoterapii przyjmuje się, że na zaawansowanym etapie studiów, poprzedzonym jakimś sprawdzianem lub kwalifikacją, uczestnik ma już odpowiednie umiejętności, żeby prowadzić działalność psychoterapeutyczną, pod warunkiem, że stale konsultuje jej prowadzenie z kadrą i superwizorami związanymi z jego szkołą. Tak jest też w moim przypadku. W ramach szkolenia wymaga się takiej działalności oraz konsultacji, więc obecność na rynku psychoterapeutów w trakcie szkolenia jest czymś normalnym.
 
Z perspektywy pacjenta proces konsultacji jest praktycznie całkowicie niewidoczny, dzieje się jakby na zapleczu terapii, a jednocześnie stanowi dodatkową asekurację procesu terapeutycznego. Terapeuci podczas szkolenia po prostu muszą trzymać się zasad danego nurtu psychoterapii, a superwizje szkoleniowe odbywają się z zachowaniem anonimowości pacjenta. Niezależnie od tych wymogów, zawsze swoją prace poddaję regularnej superwizji.

Doświadczenie
Doświadczenie terapeutyczne zdobywałem podczas dwóch stażów klinicznych na Oddziale Psychiatrycznym Dziennym w Centrum Medycznym Gizińscy w Bydgoszczy, akredytowanym przez Polskie Towarzystwo Psychiatryczne (łącznie 720 godzin, około półtorej roku regularnej obecności na oddziale). Podczas pierwszego stażu byłem obserwatorem różnych form i metod leczenia pacjentów oraz uczestniczyłem czynnie w pracy diagnostycznej. Podczas drugiego stażu prowadziłem terapie indywidualne w paradygmacie psychodynamicznym, zwłaszcza z pacjentami z zaburzeniami osobowości, pacjentami borykającymi się z trwałymi problemami w relacjach interpersonalnych i problemami egzystencjalnymi. Z wielkim sentymentem wspominam też poprzedzający staże wolontariat w Domu Pomocy Społecznej im. L. Szumana w Toruniu, podczas którego prowadziłem rozmowy wspierające z jego mieszkańcami (120 godzin). 
 
Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej oraz należę do zespołu terapeutów działającego w Toruniu pod nazwą Toruńskie Centrum Psychoterapii. 
​
​